Oorlogsmonument Noordhoek

Oorlogsmonument Noordhoek

Het oorlogsmonument in Roelofarendsveen is een beeldengroep van een half liggende mannenfiguur die naar beneden kijkt en een staande vrouwenfiguur die met opgeheven hoofd in de verte kijkt.

Leo van Zeeland

Geschreven door Geert-Jan van Beek
Het is 4 mei in de avond en het loopt tegen achten. Een paar honderd mensen hebben zich verzameld rond het herdenkingsmonument aan de Noordhoek in Roelofarendsveen. De laatste klanken van ‘Liefde voor Harmonie’ dwalen nog om me heen, maar langzamerhand wordt het stil. Het enige dat ik hoor is het krijsende geluid van twee gierzwaluwen, die door de lucht jakkeren.  

Twee mannen komen met een grote bloemenkrans naar voren gelopen en met een plechtig gebaar zetten ze de krans tegen het monument. Dan doen ze een stap naar achteren en houden even stil. De ene man is de burgemeester, maar wie is die andere man? Een oudere heer, maar waarom legt juist hij een krans bij het monument? Ik besluit het hem te gaan vragen en dit is zijn verhaal.

M.G.J. (roepnaam Leo) van Zeeland, want zo heet hij, woont al drieëntwintig jaar in Roelofarendsveen. ”Ik ben geboren op 4 mei 1919 in Veldhoven en groeide op in de crisisjaren. In 1935 overleed mijn vader plotseling en toen ik van school kwam, moest ik werk zien te vinden. Ik besloot te solliciteren bij de marine. Daar werd ik aangenomen en in 1937 geplaatst op het opleidingsschip Noord-Brabant, dat in Vlissingen lag. Na mijn opleiding kreeg ik een plaats op de Hertog Hendrik, een schip dat werd ingezet als konvooibegeleider tijdens de Spaanse burgeroorlog. Vier maanden lang voer ik op en neer door de Straat van Gibraltar om koopvaardijschepen te begeleiden. Op 10 mei 1939 vertrok ik naar Nederlands-Indië."

Daarna volgden de slag in de Javazee en moest er uitgeweken worden naar Australiën en later naar Kenia. Via Kaapstad is hij uiteindelijk met Cruiseschip Queen Mary naar Engeland gebracht.

"Op 8 mei 1945 loeiden de sirenes. Ditmaal geen luchtalarm, maar de aankondiging van het einde van de oorlog. Plotseling drong het tot me door: “Ik heb de oorlog overleefd”, vertelt Leo.

Het Erfgoedhuis Zuid Holland heeft bij zeven oorlogsmonumenten in Zuid-Holland persoonlijke verhalen achter de monumenten opgetekend. Het hele verhaal dat Geert-Jan van Beek schreef over Leo Zandvliet leest je hier: "Ons schip kreeg een voltreffer."

Het Beeld

Het beeld is uitgevoerd in donkergrijs greskeramiek en geplaatst op een voetstuk van gewapend beton, bekleed met geelbruin geglazuurde grestegels. Op de voorzijde van het voetstuk is een grestegel aangebracht met een afbeelding van een wegvliegende vredesduif met een korenaar in de snavel. Op de rechterzijde is een grestegel bevestigd met een opdruk van een helm van het toenmalige Nederlandse leger. Op de achterzijde bevindt zich een grestegel met een afbeelding van een Duitse laars die de Nederlandse tulpen vertrapt met daaronder een kruis. Het beeld is 1 meter 80 hoog, 1 meter 20 breed en 90 centimeter diep. Het voetstuk is 1 meter 50 hoog, 1 meter 35 breed en 90 centimeter diep. (Bron: 4 en 5 mei.)

De tekst aan de voorzijde van het voetstuk luidt: 

'ZIJ LEGDEN GETUIGENIS AF
VAN MOED EN TROUW
JEGENS HET VADERLAND'.