Vrouwtje Paling

Vrouwtje Paling

Wie in de omgeving van Hoogmade vraagt of men weet waar “vrouwtje Paling” woonde word al snel doorverwezen naar de woning aan het Spijkereiland, waar vroeger de woning stond waar Vrouwtje Paling in woonde. Vrouwtje Paling heette eigenlijk Marietje Spijker. Zij had de gave om met vissen te communiceren. Als zij aan de waterkant ging zitten en de vissen riep kwamen de braassems, baarzen, palingen, zeelten en karpers naar haar toe. Als zij haar handen in het water stak dan kwamen de vissen zelfs op haar uitgestrekte handen liggen en lieten zich gewoon uit het water tillen. 

Dit lijkt een streeksage, maar in 1949 is dit middels een vier pagina’s tellende reportage inclusief foto’s vastgelegd in diverse dagbladen (zie bijgevoegde foto's hiernaast).

De Vrouw van de Visschen!  

een verhaal door Joost Soetens

Vrouwtje Paling heette eigenlijk Marie Spijker en was geboren in 1887 in Woubrugge. Marie had een opmerkelijke gave. Als ze naar het water liep, hoefde ze maar palinkie, palinkie te roepen en palingen staken hun kop boven water. Haar ouders waren Theo Spijker en Maria Groen in’t Woud. De familie woonde aan de Spijkersloot op nr. 2, aan de kade van de Blauw-polder, gemeente Hoogmade. Het huisje met rieten dak was alleen met een roeiboot te bereiken, vanaf de Veenderdijk de Rijpwetering over, de Spijkersloot op. Of via de Jachthaven de Noord Aa. Na het overlijden van haar ouders woonde ze met twee broers aan het afgelegen watertje. In 1971 verhuisde Marie naar Alphen waar ze in 1981 overleed. Het huis heeft daarna als recreatiewoning dienst gedaan, maar is na verloop van tijd gesloopt.

Wormen

Het verhaal gaat dat Marie in 1935 geknield zat op de stoep van het boenhok. Ze keek naar de sloot waar een baars haar belangstelling trok. Ze wierp de baars een worm toe en sinds die dag kwam deze steeds terug om een of meer wormen in ontvangst te nemen! En hij was niet de enige! ’s Zomers waren het er soms wel meer dan tien! Ook andere vissoorten, zoals paling, zeelt en brasem waren gewillig. Per soort werden ze door Marie geroepen. De zeelt was wel twee keer zo groot als de baars. ’s Winters kruipt de zeelt door de modder. Daarvoor groeien schellen op de ogen die er weer in de lente afvallen!  Alleen snoeken waren niet welkom, omdat zij de andere vissen aanvraten.

Marie werd in juni 1950 ‘gespot’ door De Spiegel, een Christelijk Nationaal Weekblad. Sinds het verhaal met foto’s was gepubliceerd werd het niet meer rustig op de Veenderdijk! Marie met de vissen werd een toeristische attractie van de eerste orde.  Vele honderden dagjesmensen kwamen met bussen de smalle dijk afgereden en werden de Rijpwetering overgeroeid om deze bijzondere vrouw bezig te zien met haar vissen.

De Spiegel

Voor degenen die het niet willen geloven, in de aflevering van de Spiegel van 18 november 1950 stond vermeld dat de predikant van Oude Wetering, ds A.N. Knottnerus, het gebeuren bevestigde. Wachtmeesters van de Rijkspolitie, Fr. van Gemerden van Hoogmade en L. Treuring van Woubrugge en de opperwachtmeester P. de Bil uit Roelofarendsveen bevestigden het verhaal. Al deze mannen zagen hoe Marie Spijker haar vissen riep, voerde en zelfs uit het water tilde!

Ook anderen bevestigen dit verhaal zoals Bep en Loe Turk uit Hoogmade. Bep woonde als jong meisje aan de Boskade en stak wormen om die in een blikje mee te geven aan de petrolieman. En ook Loe herinnert zich Marie Spijker goed. ’s Zondags huurde hij met Bep aan de Does een roeiboot om via de Wijde Aa en de Rijpwetering de Spijkersloot op te varen.

Het verhaal eindigt volgens Loe door de aanleg van de A4. Sleepboten met zandbakken voeren op en neer van de Braassemmermeer via de Wijde Aa naar Hoogmade. Gevolg was dat het water troebel werd, ook in de Rijpwetering en de Spijkersloot. Daardoor verdwenen de vissen.

Bronnen: José en Cees Warmerdam van slijterij de Meerpaal in Rijpwetering, 071 501 8347, familie Turk in Hoogmade, Jachthaven en kanocentrum de Noord Aa (www.vrouwtjepaling.nl), hierinderegio.nl /artikelen/ historie en de Stichting Oud Alkemade: de Alkmadders nummers 1 en 2, 2005. (foto’s) en ‘Prentbriefkaarten vertellen over Rijpwetering en Oud Ade’.